Το απόγευμα του Σαββάτου (15/6) περίπου 40 σύντροφοι και συντρόφισσες κάναμε αντιφασιστική παρέμβαση στη γειτονιά της Θερίσσου. Μοιράσαμε το παρακάτω κείμενο και κολλήσαμε τις αφίσες της συνέλευσης.
Στόχος του φασισμού ήτανε πάντα οι γειτονιές
Οι συνοικίες που μάζευαν τον απλόκόσμο της εργασίας, τη νεολαία, τους καλλιτέχνες, τους οπαδούς. Τα καφενεία και τα σοκάκια στα οποία όλος αυτός ο κόσμος συναναστρέφεται αβίαστα, επικοινωνεί και βιώνει μαζί τον μόχθο για τη ζωή. Ο φασισμός είναι όμως πολέμιος της ζωής. Κι έτσι οι λαϊκές συνοικίες ήταν πάντα τροχοπέδη και τάφος του.
Στόχος του φασισμού ήτανε πάντα οι αγωνιστές
Οι γνωστοί και άγνωστοι άντρες καιγυναίκες που θέσανε τη ζωή τουςανάχωμα στην βαρβαρότητα τουφασισμού. Αυτοί που μείνανε στηνιστορία αλλά και αυτοί των οποίωντο όνομα δεν ακούστηκε ποτέ. Οιάνθρωποι που θέλουμε να βλέπουμεδίπλα μας, οι άνθρωποι που θέλουμενα είμαστε.
Ο φασισμός και τα αφεντικά του
Ο φασισμός είναι το μακρύ χέρι του κράτουςκαι των αφεντικών, όσο κι αν θέλει ναφοράει το αντισυστημικό προσωπείο του.
Είναι το πιο υπάκουο και πιστόσκυλί τους που το κρατάν δεμένο μέχρι νατο χρειαστούν κι είτε να του μεγαλώσουν τηναλυσίδα είτε και να το αφήσουν ελεύθερο να διαιρέσει και να χτυπήσει εκείνους πουφοβούνται πιο πολύ. Τους εκμεταλλευόμενους και τουςκαταπιεσμένους.
Αυτό άλλωστε μας το διδάσκει η ίδια ηιστορία. Ο Χίτλερ για ν’ ανέβει στην εξουσίαχρηματοδοτήθηκε από Γερμανούς καιΑμερικάνους τραπεζίτες και βιομήχανους.Μουσολίνι και Φράνκο είχαν άριστες σχέσειςμε τους αριστοκράτες των δικών τουςχωρών. Αλλά και στα δικά μας,από τη στενή φιλία Παπαδόπουλου και Ωνάσηεπί χούντας, μέχρι τις άριστες σχέσεις τωνΧρυσαυγιτών με επιχειρηματίες όπως οΜαρινάκης αποδεικνύεται πως οι φασίστεςστέκονται σούζα σ’ όσους ξεζουμίζουν τηνεργατική τάξη και τον κοινωνικό πλούτο.
Ο φασισμός στον κόσμο και την Ελλάδα στις μέρες μας
Αν ένα πράγμα είναι βέβαιο για την πολιτική πραγματικότητα στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώναείναι η παγκόσμια άνοδος της ακροδεξιάς καιτου φασισμού. Από τον Τράμπ (ΗΠΑ) και τονΜπολσονάρο (Βραζιλία) μέχρι τη Λεπέν(Γαλλία) και τον Σαλβίνι (Ιταλία), φασίστες ηγέτες παίρνουν ή προετοιμάζονται να πάρουν την εξουσία σε αρκετές μεγαλύτερες και μικρότερες χώρες του «δυτικού κόσμου».
Οι μετανάστες, οι γκέι, οι ανάπηροι, οιαναρχικοί και οι κομμουνιστές είναι οιάλλοι, οι διαφορετικοί. Η απειλή που χρειάζεται κάθε φασίστας για να δομήσειπάνω της την αθλιότητα των επιχειρημάτωντου.
Στην Ελλάδα το έργο είναι επίσης ξαναπαιγμένο. Είτε με τους ναζί της χρυσής αυγής, είτε με τον τηλεψεκασμένο Βελόπουλο, είτε με τη Νέα Δημοκρατία των Γεωργιάδη, Βορίδη, Σαμαρά κτλ. Το βέβαιο είναι ότι ο εθνικισμός κι ο φασισμός ψάχνουντρόπο έκφρασης.
Κι απ’ την άλλη κάθε λογής αριστεροίψηφοθήρες. Με τη συναίνεση και τη τυφλή προσήλωση τους στο δρόμο της μεταρρύθμισης και του καλλωπισμού του άθλιου συστήματος που ζούμε. Εσκεμμένα ή μη, στρώνουν το δρόμο στο φασισμού αφούούτε να εμπνεύσουν μπορούν ούτε να διαβάσουν τα δεδομένα της εποχής.
Η μάχη που δεν ακούγεται στις ειδήσεις
Εμείς δεν είμαστε εδώ για να καυχιόμαστε για τα κατορθώματα και τις θυσίες των πολιτικών μας προγόνων ούτε νακαλμάρουν την ανάγκη μας για αλλαγή. Εμείς θέλουμε να κοιτάμε το σήμερα.
Κι αν σήμερα δεν ακούμε τις σειρήνες του πολέμου, δεν σημαίνει ότι έχουμε ειρήνη.
Η καθημερινή βία στη δουλειά δεν μας θυμίζει ειρήνη. Δεκάωρα και δωδεκάωραπάνω στα ντελιβεράδικα, μπροστά απ’ τα τηγάνια, μέσα στα ξενοδοχεία και τις καφετέριες. Ούτε οι τραμπουκισμοί για ψύλλου πήδημα, στα στενά από ασφαλίτες και μπάτσους της Δίας. Γιατί ειρήνη δεν είναιοι μισαλλόδοξες εθνικιστικές φωνές που κραυγάζουν για την Μακεδονία,ανακυκλώνοντας φαρμακερές ιδέες από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, καλώντας μας να χύσουμε ξανά το αίμα μας για τα συμφέροντα των αφεντικών. Ειρήνη δεν είναι τα κάλπικα λόγια δεξιών και αριστερών πολιτικών που απ’ τη μία μας τάζουν καλύτερες μέρες κι απ’ την άλλη εργάζονται για το περεταίρω εξευτελισμό της ζωής μας.
Όλα αυτά εμείς τα λέμε επίθεση. Επίθεση απέναντι σε όλους και όλες εμάς που είμαστεστη βάση της κοινωνικής πυραμίδας.
Γι’ αυτό πρέπει να οργανώσουμε και να ενδυναμώσουμε την δικιά μας άμυνα. Να ψάξουμε τους ανθρώπους μας, να συζητήσουμε τα προβλήματά μας, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο, να δομήσουμε κοινότητες αγώνα.
Και ξέρουμε καλά πως αυτή η μάχη δεν θα ξεκινήσει τώρα. Βαστάει χρόνια και θα συνεχίσει να δίνεται. Όχι όμως στις κάλπες,στη βουλή και στα δικαστήρια. Η πραγματική μάχη δίνεται εκεί που χτυπάει ο παλμός της κοινωνίας. Στους χώρους που δουλεύουμε,στις πλατείες και τα στέκια που περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας. Στα σχολεία και τις σχολές μας.
Αυτό που θέλουμε είναι αυτή η μάχη να οργανωθεί και να αναβαθμιστεί. Να μην αφήσουμε στ’αφεντικά να υποβαθμίσουν κιάλλο στην εργασία μας, να μην επιτρέψουμε κι άλλους νεκρούς ανθρώπους της τάξης μας, να βάλουμε φρένο στην απελπισία και τη κατάθλιψη που μας στοιχειώνει, να μη δώσουμε ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες και τους ρατσιστές.
Κι έπειτα να αρχίσουμε τα βήματα προς τα μπρος. Να βάλουμε το σπόρο για να βρουν οι επόμενες γενιές. Να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ελεύθερη και δίκαιη με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.
Οργανώσου στην Αντιφασιστική Συνέλευση Ηρακλείου
Γερμανία – 30΄
Τα παραστρατιωτικά ναζιστικά στρατεύματα SA προσπαθούσαν για χρόνια να αποκτήσουν τον έλεγχο των δρόμων στο Βερολίνο και τις άλλες πόλεις, κάτι που κατάφεραν μόνο μετά από μια δεκαετία αντίστασης από τις αντιφασιστικές οργανώσεις κομμουνιστών και αναρχικών.
Ιταλία – 1922
Οι Φασίστες του Μουσολίνι βρήκαν ως τελευταίο εμπόδιο την εργατική πόλη της Parma στην προσπάθεια τους να κυριαρχήσουν στην Ιταλία. Οι κομμουνιστές, αναρχικοί αλλά και απλοί κάτοικοι αντιστάθηκαν στους μελανοχίτωνες του Μουσολίνι για 5μέρες προτού αυτοί υποχωρήσουν.
Αγγλία – 1936
Η Ένωση Φασιστών βρήκε μπροστά της δεκάδες χιλιάδες αντιφασίστες όταν προσπάθησε να κάνει συγκέντρωση στην φτωχή γειτονία του East End του Λονδίνου, σε μια μάχη έμεινε στην ιστορία ως η μάχη της Cable Street.
Ελλάδα – 1936
Οι δικοί μας εγχώριοι φασίστες μιμούμενοι το πρότυπο του Μουσολίνι προσπάθησαν μια«Κάθοδο στηνΑθήνα» αφού πρώτα έκαψαν και λεηλάτησαν την εβραϊκή συνοικία Κάμπελ στην Θεσσαλονίκη. Η αντίσταση όμως που συνάντησαν από εκατοντάδες εργάτες στις συνοικίες της Αθήνας τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το σχέδιό τους.
Αντιφασιστική συνέλευση Ηρακλείου
Κάθε 1η και 3η Δευτέρα του μήνα στηκατάληψη Ευαγγελισμού στις 20:00
antifaheraklion.espivblogs.net
antifaheraklion@espiv.net